Onlangs, op 29 augustus 2016, overleed de medewerker literatuur van NRC Handelsblad Pieter Steinz. De Kafka-Kring herdenkt hem met eerbied en dank, want in 2002 concludeerde hij aan het eind van zijn artikelenserie ‘De wereldliteratuur in 52 weekends’ dat niet Fjodor M. Dostojewski maar diens bewonderaar Franz Kafka de ‘invloedrijkste prozaschrijver uit de wereldliteratuur’ is (met de nadruk op ‘is’). Die conclusie verdient ook op deze plaats weer eens vermeld en benadrukt te worden. Verrassend daarbij is dat Steinz niet Der Prozess maar Das Schloss centraal stelde.
In deze artikelenserie komt Kafka’s werk op vele momenten voor als invloedsfactor of als leesadvies: bij Dickens’ Bleak House, Kundera’s De ondraaglijke lichtheid van het bestaan, García Marquez’ Honderd jaar eenzaamheid, Saul Bellows Herzog, Vestdijks De kellner en de levenden, Kellendonks Mystiek Lichaam (met de titel ‘De zaak Frans K.’) en Nabokovs Lolita.
In 2005 keerde Kafka terug in Steinz’ nieuwe serie ‘De literaire X-factor’, nu met De gedaanteverwisseling. En hij ontbrak natuurlijk niet in Steinz’ monumentale Lezen &tcetera. Gids voor de wereldliteratuur uit 2003, waar Das Schloss opnieuw centraal staat.
In zijn artikelenserie ‘Lezen met ALS’ – de ziekte waaraan hij leed en stierf – koos Steinz Kafka’s ‘Ein Hungerkünstler’ als zijn op dat moment favoriete verhaal: ‘Een hongerkunstenaar ben ik niet, maar ik ben wel een verdienstelijk afvaller. Binnen negen maanden raakte ik 22 kilo kwijt, meer dan een kwart van mijn gewicht – in de eerste plaats omdat mijn spierweefsel wegteert, daarnaast omdat het eten me niet smaakt [net als Kafka’s hongerkunstenaar, dat dus wel] en ik onpasselijk word van brood, koffie, wijn en nog honderd dingen die ik vroeger heerlijk vond.’ (NRC Handelsblad, 12-4-2014)